۱۳۸۸ مهر ۱۲, یکشنبه

آيا اينترنت وسيله ای مناسب برای برقراری ارتباط با ديگران است؟





اشاره :



پليس ايالت اورگون آمريکا روز شنبه ( 24 بهمن ) مردی را به اتهام تشويق کاربران اينترنت به خودکشی گروهی دستگير کرده است.
پليس اورگون می گويد جرالد کراين برای اين منظور از "اتاق های گفتگوی" اينترنتی استفاده کرده است. حدود ۳۰ نفر در نقاط مختلف آمريکای شمالی ـ که بيشتر آنها زن هستند ـ داوطلب شرکت در طرح خودکشی گروهی پيشنهادی او در روز "والنتاين"، يا روز عشاق (دوشنبه 26 بهمن )، شده اند که پليس شماری از آنها را شناسايی کرد و سعی داشت ديگران را تا پيش از روز دوشنبه رديابی کند.

آيا اينترنت خطرناک است؟
در چند سال اخير سوء استفاده از شبکه جهانی اينترنت مايه نگرانی روانپزشکان و جامعه شناسان در غرب شده است و برخی از آنها حتی بر اين باورند که ارتباطات اينترنتی به گرايش هايی مانند خودکشی گروهی دامن می زند.
در برابر برخی بر اين اعتقاد هستند که محکوم کردن شبکه جهانی اينترنت در اين زمينه واکنشی ساده انديشانه است و خودکشی و ديگر ناهنجاری های روانی و احساسی مسائلی پيچيده اند که برای تعيين تاثيرات اينترنت در تشديد آنها بايد تحقيقات بيشتری صورت بگيرد.


اما نگرانی در مورد برقراری ارتباط از طريق اينترنت به اين موارد افراطی محدود نمی شود. بسياری از والدين در سراسر جهان حتی اگر چاره ای برای جلوگيری از سايت های هرزه نمايی (
Pornography ) انديشيده باشند، از اين که فرزندان نوجوان و حتی خردسالشان ساعت های متمادی را در "اتاق های گپ و گفتگو"ی اينترنتی می گذرانند ناخشنود و حتی گاه آشفته هستند.
رضا کاظم زاده ( روانشناس) می گويد: "اگر اينترنت را به عنوان يک وسيله ارتباطی در نظر بگيريم، مانند هر وسيله ارتباطی ديگری که بشر به وجود آورده است به خودی خود امری مثبت است. از سوی ديگر اينترنت به دليل پيشرفت تکنولوژی اجتناب ناپذير است. به نظر من اينترنت يا هر وسيله ارتباطی ديگر در بدو ظهور پيش از آنکه به وجود آورنده مشکل اجتماعی باشد منعکس کننده و تشديدکننده مشکلاتی است که از قبل در جامعه وجود داشته است."


آقای کاظم زاده در ادامه می گويد: "تفاوت مهم ميان اينترنت با ديگر افزارهای ارتباطی اين است که فرد می تواند در حين برقراری ارتباط ناشناس باقی بماند. در گذشته و در شرايط عادی چنين امکانی وجود نداشت. پيش از ظهور اينترنت، معمولا برای برقراری ارتباط با جامعه ـ چه به طور مستقيم در زندگی روزمره و چه از طريق وسايل ارتباط جمعی مانند چاپ مقاله و کتاب ـ هويت شما آشکار بود. اينترنت اولين وسيله ارتباطی است که نه تنها اختيار کامل را به فرد می دهد تا هويت خود را مخفی نگاه دارد، بلکه با افرادی ناشناس و برای مدتی طولانی ارتباط داشته باشد. مرز اين ارتباط از محله، شهر و کشور هم فراتر می رود."


به گفته اين روانشناس ساکن بلژيک : "در اولين مرحله از برقرار کردن ارتباط، شما مسئول رفتار و گفته های خود هستيد، اما اينترنت اين امکان را ايجاد می کند که شما حرف يا ارتباطی را برقرار کنيد و مسئوليتی هم متقبل نشويد. اين خود تغيير بزرگی است در نحوه برقراری ارتباط بشر با هم نوعش."
رضا کاظم زاده می گويد که در شرايط کنونی پرهيز از ارتباطات اينترنتی ممکن نيست: "اينترنت پديده ای است که بايد آن را شناخت. حسنی که اينترنت برای جوانان دارد اين است که آنها می توانند بدون در نظر گرفتن آداب و رسوم و قيودات فرهنگی و اجتماعی، با ديگران ارتباط برقرار کنند و خيلی سريع از اين موانع و سدها عبور کنند و بخشی از نيازهای روانی خود برای برقراری ارتباط با ديگران را برطرف کنند، که به نظر من به خودی خود امری مثبت است. اما زمانی جنبه منفی اين پديده بروز می کند که فرد، برقراری ارتباط از طريق اينترنت را با ارتباط واقعی يکی بداند. چون می تواند در فرد اين توهم را به وجود آورد که می تواند به هويت خود آنطور که دوست دارد و به شکل فعال شکل دهد. اينترنت به خودی خود به وجود آورنده مشکلات ارتباطی نيست، بلکه توجه افرادی را جلب می کند که مشکلات اجتماعی دارند اما برای آنها راه حلی پيدا نمی کنند. مثل اين می ماند که ما بگوييم داروهای افسردگی مولد اين بيماری هستند. پيش از ظهور داروهای ضد افسردگی، افسردگی وجود داشت، اما وسيله ای برای تسکين يا درمان آن وجود نداشت. گسترش ارتباطات اينترنتی در ميان جوانان ايران هم در واقع نشان دهنده بخشی از مشکلاتی است که آنها در جامعه با آن روبرو هستند."

آيا شما هم به اين مشکل فکر کرده ايد؟ نظر شما چيست؟
آيا برقراری ارتباط از طريق اينترنت را می پسنديد؟ آيا با اينترنت می توان رابطه ای سالم و طبيعی برقرار کرد؟ آيا اينترنت ابزاری مناسب برای رشد رفتار اجتماعی است؟

تاریخ مصاحبه فروردين ماه ۸۴

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر